«Ժամանակ է պետք, որ ձևավորվի դիսկուրս»

Հետխորհրդային իրականության մեջ անկախ պետականությանը բնորոշ ինստիտուտներ չձևավորած Հայաստանի իշխանությունների՝ մեկ տարի առաջ սեպտեմբերի 3-ին Մաքսային միությանը միանալու մասին կայացրած որոշումը առարկայական դարձրեց օր առաջ ընդդեմ գաղութացման պայքարի անհրաժեշտությունը: Առայժմ այդ հարցերը օրակարգային են դառնում և քննարկվում հանրային փոքր տարածքներում, որովհետև ՀՀ քաղաքական վերնախավը տարբեր նկատառումներից ելնելով ձեռնպահ է մնում հակադրվել հետխորհրդային տարածքի երկրների նկատմամբ ՌԴ կոշտ քաղաքականությանը:

«Ուտոպիանա» մշակութային հասարակական կազմակերպության ACTV նախագծի շրջանակներում ապրիլի 28-ին, 29-ին, 30-ին Երևանում, Ճարտարապետների միության դահլիճում «Ապագաղութացման հարցը» խորագրով բանախոսությունների շարքով հանդես է գալիս մշակութաբան Հրաչ Բայադյանը:
Մշակութային մարդաբան Աղասի Թադևոսյանից irates.am-ը հետաքրքրվեց, թե ունի՞ այսօր Հայաստանը բավարար ռեսուրսներ՝ դիմակայելու գաղութացմանը և մշակութային, հասարակական շերտերում ձևավորելու այդ դիմակայման համար անհրաժեշտ դիսկուրս:
Աղասի Թադևոսյանի կարծիքով՝ «ժամանակ է պահանջվում, որպեսզի ձևավորվի դիսկուրս»: Այդ դիսկուրսներն էլ, ըստ նրա, ձևավորում են պրակտիկաներ, որոնք կիրառվում են կյանքում:
«Մեր երկրում ռեսուրսները սակավ են այն պատճառով, որ խորհրդային իշխանության տարիներին չկային հասարակական գիտություններ: Հայտնի է, որ նման ռեսուրսը ձևավորում են հումանիտար և հասարակական գիտությունները: Իսկ հետխորհրդային շրջանում մենք չունենք համալսարաններ: Այն ամենն, ինչ ունենք, համալսարաններ չեն, դրանք համալսարանների ծաղր ու ծանակներն են: Խորհրդային հասարակարգում այդ համալսարաններում հումանիտար և հասարակական գիտությունները ծառայում էին որոշակի գաղափարախոսությանը, որը սպանում էր գիտությունը»,- ասաց Աղասի Թադևոսյանը:
Մեր զրուցակցի կարծիքով՝ այսօր շատ սակավ են մարդկային ռեսուրսները, որոնք կարող են ձևավորել համապատասխան դիսկուրս: Միակ ռեսուրսը, ըստ նրա, այն մարդիկ են, ովքեր այսօր կրթություն են ստանում արևմտյան համալսարաններում և այնտեղ կարող են հաղորդակից դառնալ այսօրվա հասարակագիտական մտքին, այդ գործիքներն էլ բերել Հայաստան: Նա ուշադրություն է հրավիրում, որ արևմտյան համալսարաններում կրթություն ստացած շրջանավարտների համար այսօր ներդրումներ չեն արվում Հայաստանում, չկա պետական քաղաքականություն: Ինչ վերաբերում է հենց հայագիտությանը վերաբերող խնդրին, ապա, ըստ Աղասի Թադևոսյանի, հայագիտությունն ուշադրություն է դարձնում հենց ինքնապահպանությանը և ազգային գոյապահպանությանը: Աղասի Թադևոսյանը կարծում է, որ արևմտյան երկրներում ձեռք բերած փորձն ու գիտելիքները յուրացրած անհատներին դրսևորվելու հնարավորություն տալու համար պետք է ձևավորվեն ինստիտուտներ, ինչի համար պահանջվում է տևական ժամանակ:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Քաղաքացիական անհնազանդության հայկական տարբերակ կամ՝ «Արժեքների հեղափոխություն»
• ԲՀԿ-ն վերահաստատում է իր գերիշխող դիրքը
• Մետաքսի ճանապարհ՝ Սալոնիկից մինչև Մեղրի
• «Չկա բարեփոխումների ծրագիր»
• «Քինդեր-սյուրպրիզ»՝ եվրասիականացման նախաշեմին
• «Հարցերը փողոցում չեն լուծվում»
• Գայ Ֆոքսը՝ Երևանում
• Ռեսուրսնե՞րն են հաշվարկում
• «Դիմակների երթից» մեկ տարի անց
• «Ոչ մի քաղաքական իմաստ այնտեղ պետք չէ փնտրել»
• «Ոչ միայն սահմանադրության, այլև ողջ հասարակության հարցն է»
• «Արտահերթ ընտրություններ չեն սպասվում»
• ԲՀԿ-ն՝ լուրջ փորձության առջև
• «Հոկտեմբերի 30-ն այլ իմաստ ունի»
• Նստացույցի հարցում դեռ չկա կոնսենսուս
• Երջանիկ Աբգարյանը կարծում է, որ պետք է լավատես լինել
• Որքան են թափանցիկ գործում ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանությունները
• Վիզաների դյուրացում ՀՀ-ի և ԵՄ-ի միջև
• Մնացել են նույն դիրքորոշմանը
• «Լուսանցքային լինելը պատիվ է մեզ համար»

Մեկնաբանություններ